- Przebieg jest niewiarygodnie niski jak ten segment i rocznik, ale... raczej prawdziwy
- Środek okazuje się tak zniszczony, jakby auto miało przejechane trzy razy więcej
Vany są w odwrocie. Podobno. Nowych modeli zbyt dużo już nie powstaje, a te, które są, muszą powoli zaczynać drżeć o swoją przyszłość. Fakty są bowiem takie, że nowego vana już prawie nikt nie chce, a kolejki ustawiają się w salonach głównie po SUV-y i crossovery. Rynek wtórny? To z kolei inna bajka, przynajmniej w Polsce.
Z naszych obserwacji wynika, że taki np. Ford S-Max nadal jest jednym z najchętniej wyszukiwanych samochodów używanych. Interesują się nim nie tylko młodzi rodzice, szukający przestrzeni do wożenia dzieci, wózków, babci i buldoga francuskiego, lecz także drobni przedsiębiorcy, poszukujący zwinnego „transportowca” do pracy. Efekt jest taki, że ładne S-Maxy za 15-25 tys. zł znikają niemal w okamgnieniu, a klienci praktycznie zabijają się o nie przed bramami wjazdowymi do komisów. Pora więc przyjrzeć się temu modelowi i sprawdzić, czy po latach może być być jeszcze atrakcyjny.
Dalszy ciąg artykułu pod materiałem wideoWybieramy więc kilka egzemplarzy i dzwonimy. Nasze założenia: silnik Diesla (tak, wiemy, diesel jest w odwrocie, ale w S-Maxie to naprawdę najlepsze źródło napędu), cena do 25 tys. zł, w miarę przyzwoite wyposażenie. Pierwsze ogłoszenie, telefon odbiera nieco zaspany handlarz: Ford S-Max? Jaki S-Max? A tak, był, ale się sprzedał już jakiś czas temu. Nie zdjąłem ogłoszenia, bo tak szybko poszedł, że zapomniałem. Ja, proszę pana, raz na miesiąc przeglądam ogłoszenia i usuwam nieaktualne. Co prawda, podejście średnio poważne, ale widać, że nasza teoria się sprawdza i S-Maxy naprawdę sprzedają się jak ciepłe bułeczki. Cóż, telefon w dłoń, kolejna próba i tu mamy nadzieję na sukces, bo cena się zgadza (18 500 zł), a przebieg (170 tys. km) jest wręcz niewiarygodnie niski jak na rocznik pojazdu (2006). Jeśli stan licznika okaże się prawdziwy, to musi to być niezła perełka.
Ford S-Max - handlarz, a jaki miły
Telefon odbiera miły handlarz. Zaprasza na następny dzień rano do siebie pod Warszawę i potwierdza wszystkie fakty zawarte w ogłoszeniu. Potwierdza też, że Ford S-Max jest z Włoch, lecz – ku naszej rozpaczy – nie ma żadnej książki serwisowej ani faktur, które mogłyby jakoś uwiarygodnić ów niesamowicie niski przebieg. A takie auta już widzieliśmy, i to nie raz: niby mało kilometrów na karku, niby wszystko się zgadza, a tymczasem dokumenty jakoś dziwnym trafem zaginęły... Nic to, nazajutrz wsiadamy i jedziemy.
Na miejscu lekkie zaskoczenie, bo komis nie wygląda jak komis, brak tu nawet jakiegokolwiek szyldu. Ot, duży dom z ogrodem, do którego wrzucono ciasno, jeden obok drugiego, przeróżne samochody z importu. Nie chcemy buszować po placu bez pozwolenia (brama jest otwarta!), dlatego dzwonimy do drzwi. A, panowie po S-Maxa? Już idę. Wkrótce witamy się z modnie ubranym młodym człowiekiem, który ani trochę nie przypomina stereotypowego Mirka handlarza. Mówi, że pracował w korporacji, ale nie podobało mu się kilka spraw i postanowił wszystko to rzucić. Zamiast wyjechać w Bieszczady, zainwestował w... transportery (lory) i zaczął handlować używanymi samochodami. Rozglądamy się po placu i szybko dochodzimy do wniosku, że finansowo chyba idzie mu dobrze, bo stoją tu całkiem świeże i drogie pojazdy. Na przykład trzyletnie Audi Q7 z Belgii, przy którym nasz S-Max wygląda jak ubogi krewny.
Ford S-Max - ktoś tu był fleją
Przeczytaj też:
- Kombi, van czy SUV – które nadwozie jest najlepszym wyborem?
- Test nowego BMW 2 Active Tourer
- Ford S-Max Vignale - van idealnie skrojony
Podczas gdy sprzedający idzie po tzw. booster – auto ma słaby akumulator – my zaczynamy oględziny karoserii. Co prawda, w ogłoszeniu zaznaczono opcję „bezwypadkowy”, ale nasze czujne oczy od razu wyłapują przedni prawy błotnik i takie sobie jego spasowanie. Miernik potwierdza: drugi lakier plus nieco szpachli, potem, po otwarciu maski, od razu zwracamy uwagę na obdarte z lakieru śruby mocujące – na pewno ktoś je kiedyś zdejmował. Do tego: wymienione oba reflektory (mają datę produkcji z 2015 r.), odprysk na szybie czołowej, brak powietrza w lewym tylnym kole i nieco poniszczone tarcze hamulcowe (sprzedawca sugeruje, że można je... przetoczyć). Ale już lakier na większości elementów jest fabryczny i nawet niespecjalnie sfatygowany.
Otwieramy drzwi i robi się gorzej. Cóż, wiemy, że we Włoszech nie każdy przesadnie dba o swój samochód, jednak nawet nas taki widok nieco zaskakuje. Ford S-Max ma mieć 170 tys. km, a jego wnętrze wygląda na co najmniej trzy razy tyle! Zaczynając od odklejonych boczków drzwi z przodu (A, bo tu chyba ktoś myjką ciśnieniową prał – sprzedający ma w zanadrzu wyjaśnienie, i to zapewne nawet prawdziwe!), poprzez tragicznie poniszczoną kierownicę, odrapane i poniszczone przyciski, zmasakrowany lewarek biegów, na porwanym mieszku kończąc. Zdjęcia nie są w stanie oddać obrazu nędzy i rozpaczy, aż dziw, że np. sama tapicerka wygląda przyzwoicie.
Ford S-Max - silnik to mocny punkt
W końcu akumulator udaje się podładować na tyle, że silnik odpala. Jak na starego diesla jednostka pracuje przyzwoicie, na zestawie zegarów nie palą się żadne kontrolki. W schowku przed pasażerem znajdujemy wszystko (instrukcje itp.), poza książką serwisową, co każe dokładniej przyjrzeć się niewiarygodnie niskiemu przebiegowi tego egzemplarza. Kontaktujemy się więc z osobą mającą dostęp do bazy serwisowej Forda, ale zgodnie z przypuszczeniami – w przypadku aut z Włoch rzadko kiedy daje się w tej marce coś ustalić – nie ma tam po naszym S-Maxie żadnego śladu. Zostaje nam kontrola nalepek serwisowych, umieszczonych m.in. w komorze silnika – jest ich całkiem sporo, wszystkie są, co jasne, po włosku, ale udaje się na ich podstawie w miarę odtworzyć przebieg auta, np. w 2017 r. po 158 900 km podobno wymieniano kompletny rozrząd z pompą wody, a i wcześniejsze naklejki wyglądają wiarygodnie. Zaglądamy jednak z powrotem do wnętrza i mamy dysonans, bo na 170 tys. km to naprawdę nie wygląda... A może to auto było „topielcem” i stąd ślady wilgoci?
Pytanie, czy komuś by się chciało tu manipulować w stanie licznika S-Maxa za 18 500 zł, gdy obok cały plac jest zastawiony znacznie nowszymi i droższymi autami. Cóż, na naszym rynku wtórnym nic nas już nie zdziwi, ale w tym wypadku mamy przeczucie, że stan licznika jest wyjątkowo autentyczny, a samochodem po prostu jeździł niedbający o nic flejtuch.
Ford S-Max z ogłoszenia - naszym zdaniem
Dosyć niski przebieg, ale bez żadnych „oficjalnych” podkładek? Skąd my to znamy... Tak się jednak składa, że akurat w tym wypadku sprzedawca zapewne nie kłamie, a Ford S-Max trafił do Polski nie ze względu na wysoki stan licznika, lecz z powodu zaniedbań i zużycia. Zagadką jest kwestia wilgoci we wnętrzu – handlarz twierdzi, że to kwestia prania i nieumiejętnego suszenia. Może i tak, ale co w sytuacji, gdy mamy do czynienia z „topielcem”?
Galeria zdjęć
1/19 Akumulator jest rozładowany do zera i raczej nie da się go już uratować. Ale to nie największy problem tego egzemplarza...
2/19 Auto jest bezwypadkowe, co do tego nie ma dwóch zdań. Ale np. prawy przedni błotnik był naprawiany, a lampy – wymienione. milimetr szpachli, ale tylko punktowo. Lakier, jak na samochód z Włoch, jest niezły.
3/19 Prawy przedni błotnik był odkręcany i naprawiany, ale wszystko wskazuje na to, że była to jedynie drobna stłuczka parkingowa.
4/19 Obie przednie lampy pochodzą z 2015 r., są więc sporo młodsze od samochodu. Ale dużego „dzwonu” nie było. Raczej...
5/19 W lewym tylnym kole „kapeć”. Nawet nie próbowaliśmy pompować koła, bo auto było tak zastawione, że o jeździe próbnej musieliśmy zapomnieć.
6/19 Auto chwilę już stoi. Widać to m.in. po pajęczynie i zardzewiałych, sfatygowanych tarczach. Ale – jak uspokaja sprzedawca – tarcze można... przetoczyć.
7/19 Auto chwilę już stoi. Widać to m.in. po pajęczynie i zardzewiałych tarczach. Uwagę zwraca spory rant, ale – jak uspokaja sprzedawca – tarcze można... przetoczyć.
8/19 Silnik też był myty, świadczy o tym biały nalot, wyraźnie widoczny na elementach metalowych. Coś próbowano ukryć?
9/19 Gałka wygląda jak po 400 tys. km, mieszek jest podarty. Handlarz mógłby to wymienić, ale... nie wymienił.
10/19 Boczki „odkleiły się” od drzwi? Handlarz wyjaśnia, że to z tego powodu, iż ktoś prał tapicerkę i do końca jej nie osuszył.
11/19 Lekko przytarta kierownica to jeszcze nic złego, ale już np. wygląd dźwigni ręcznego i odrapana konsola budzą niepokój.
12/19 Gałka wygląda jak po 400 tys. km, mieszek jest podarty. Handlarz mógłby to wymienić, ale... nie wymienił.
13/19 Ktoś miał długie paznokcie i nie wahał się używać hamulca ręcznego.
14/19 Zwykłe zużycie, czy kwestia wilgoci?
15/19 Zwykłe zużycie, czy kwestia wilgoci?
16/19 Na szybie czołowej odprysk, który ma szansę niebawem się „rozejść”.
17/19 Wyłamany schowek na okulary.
18/19 Książki serwisowej – a jakże – nie ma. Szkoda, bo tak niski przebieg w S-Maxie 2.0 TDCi z tego rocznika to prawdziwy skarb, przydałoby się to jednak jakoś potwierdzić. Kontrola numeru VIN w bazie serwisowej Forda nie dała żadnych rezultatów – po tym egzemplarzu ani śladu. Czyli – w teorii – idealny samochód do cofnięcia licznika... Z drugiej strony pod maską trafiliśmy na dużą liczbę naklejek serwisowych, które na dodatek wszystkie są po włosku i układają się w logiczny ciąg. Czy handlarzowi chciałoby się bawić w ich podrabianie? Raczej wątpliwe.
19/19 Kto by pomyślał,że samochód z takim przebiegiem może być aż tak „złachany”! S-Maxem musiał jeździć flejtuch.