Toyota RAV4, Nissan X-Trail, Kia Sportage, Suzuki Grand Vitara

Upraszczając, można by powiedzieć,że są to duże, wysokie, pojemne kombi z napędem na wszystkie koła, do których się wygodniej wsiada. Od kilku lat SUV-y są bardzo modne. Co dziwne, europejscy producenci przegapili ten segment rynku. Wprawdzie oferują auta tego typu, ale tylko w klasie luksusowej. Rynek przystępniejszych cenowo pseudoterenówek opanowali Azjaci. W naszym teście najnowsza Toyota RAV4 będzie walczyła o punkty z silną konkurencją: Kią Sportage, Nissanem X-Trailem i Suzuki Grand Vitarą. Co sprawia, że samochody tego typu są tak lubiane? Jakimi zaletami wyróżniają się nowoczesne SUV-y nie w terenie, ale w codziennym użytkowaniu? Sprawdzimy to.W klasie SUV-ów dzieje się bardzo wiele. Postęp najlepiej widać, porównując najowsze auta z obecnym od 5 lat na rynku Nissanem X-Trailem. Jego kanciaste nadwozie wygląda surowo i potężnie. Kanciaste linie i wysoka pozycja siedząca zyskują sympatię X-TrailowiSympatię wzbudza 2,2-litrowy diesel oraz wysoko umieszczone siedzenia, dzięki którym do auta nie tylko bardzo wygodnie się wsiada, lecz także widoczność do przodu i na boki jest bardzo dobra. Amerykanie nazywają tak wysokie umieszczenie foteli "command position", czyli pozycja dowodzenia. W kabinie miejsca jest tyle co w kompaktowym kombi. Do dyspozycji pasażerów przeznaczono mnóstwo schowków na drobiazgi. Dopiero w bagażniku znajdujemy ślady terenowych ambicji X-Traila. Na jego podłodze zamiast dywanika położono tworzywo sztuczne. Wprawdzie z tego powodu ładunek ślizga się przy każdej okazji (trzeba to uwzględniać przy załadunku), jednak w przedziale bagażowym łatwo jest utrzymać czystość. Mrukliwy diesel dostarczany przez Renault sprawnie wprawia w ruch ważący 1640 kg pojazd, pozwalając mu osiągnąć prędkość maksymalną 180 km/h. Zużycie paliwa uzyskane w naszym teście na poziomie 7,7 l/100 km czyni jazdę Nissanem jeszcze przyjemniejszą. Rozczarowuje jakość wykończenia X-Traila. Od 2001 roku raczej się pogorszyła niż polepszyła. Tu i ówdzie słychać skrzypienia i trzaski. W tej klasie dziwi również brak seryjnego ESP w wersji podstawowej. Przecież tak ciężki pojazd z wysoko umieszczonym środkiem ciężkości o wiele trudniej opanować niż samochód osobowy podczas np. gwałtownego omijania. Zadania nie ułatwia dający zbyt małe czucie układ kierowniczy. Dlatego jazda po mokrym lub oblodzonym asfalcie może dostarczyć wielu mocnych wrażeń. Innymi słowy: to auto jest duże i czuje się to na każdym przejeżdżanym kilometrze drogi.Kia to nie prosta terenówka. Sportage jest... trendy!Sportage jest typowym przykładem modnego SUV-a. To przede wszystkim nowoczesne, uniwersalne i pojemne auto. Nie sili się na image terenówki. Żaden z konkurentów nie oferuje więcej miejsca w kabinie. Za oddalonym kokpitem można swobodnie odetchnąć i cieszyć się wieloma ciekawymi pomysłami konstruktorów. Wszystkie przyciski sterujące są bardzo przejrzyście rozmieszczone, a tylny rząd siedzeń można złożyć jednym ruchem ręki, tworząc płaską powierzchnię ładunkową. Tylkow Sportage'u da się otworzyć szybę w klapie tylnej, aby wrzucić do bagażnika torbę lub pakunek. Oczywiście skośny tył Sportage'a ograniczył nieco przestrzeń na bagaż (332 l - przy komplecie pasażerów nawet Golf ma większą). Ocena linii nadwozia pozostaje kwestią indywidualną. Na przykład okrągłe i kanciaste zarazem wnęki kół wyglądają, jakby wycięto je piłką ręczną. Do Sportage'a 2.0 CRDi dostępnego od 103 700 zł w wersji Expedition nie można dokupiç ESP. Kabinę wykończono twardym plastikiem. Pomimo to wnętrze wygląda solidniei nie trzeszczy. Przejdźmy teraz do osiągów 2-litrowego diesla. Wprawdziena papierze uzyskał słabsze osiągi od konkurentów, za to w codziennym użytkowaniu wykazuje zdecydowanie nawyższą kulturę pracy i ma najlepsze,miękko pracujące sprzęgło. Zupełne przeciwieństwo to napęd Grand Vitary. Głośno klekocze, z mozołem wchodzi na obroty, a powyżej 150 km/h już prawie nie przyspiesza. Grand Vitara jest bez wątpienia następczynią rasowej terenówki LJ80 i Vitary. Jej skrzynia biegów pracuje ciężko, a zawieszenie jest twarde. Jadąc po asfalcie, ma się wrażenie jazdy ścieżką w dżungli. Grand Vitara jako jedyna poza blokadą centralnego dyferencjału ma przełożenie terenowe, które jest pomocne także podczas ciągnięcia ciężkiej przyczepy. Japończycy opakowali tę terenówkę w bardzo ładny i obszerny, blaszany garnitur. Linia nadwozia zawierająca wyraźnie najwięcej prostych, dominujących konturów spośród testowanej czwórki, wróży skuteczne opieranie się kaprysom mody. Gładki przód przypomina nieco ten z Toyoty RAV4, fotele są najlepsze w teście. Szczególnie z tyłu jest dużo miejsca na szerokich siedziskach. Dorośli mogą się leniwie rozłożyć, a mamy będą zadowolone z łatwości, z jaką mogą umieścić swoje pociechy w fotelikach. Można przeboleć fakt, że po złożeniu tylne siedzenia stoją za przednimi, ograniczając maksymalną przestrzeń bagażową do zaledwie 1386 litrów. Trudniej jednak przemilczeć śmieszną dopuszczalną ładowność 350 kg, która sprawia, że auto właściwie nie nadaje się do urlopowych wyjazdów z rodziną. Inżynierowie Suzuki powinni pilnie popracować nad zdolnościami przewozowymi Vitary. RAV4 może być dla nich wzorem. Nie tylko może przewieźć 540 kg, ale wystarczy odblokować jedną dźwigienkę w bagażniku, aby złożyć siedzenia tylne, uzyskując dużą przestrzeń na ładunek. Toyota w każdej następnej generacji małego SUV-a konsekwentnie poprawia niedomagania poprzedników. Nowy RAV jest bezpieczniejszy (jako jedyny wyposażony w poduszki kolanowe), pojemniejszy i bardziej uniwersalny. Tylko w Toyocie można niezależnie przesuwać siedzenia tylne wzdłuż nadwozia w zakresie 16,5 cm, aby uzyskać więcej przestrzeni na kolana albo na bagaż. Gdyby tak jeszcze te siedzenia były większe, a zagłówki umieszono wyżej... Pomimo swoich rozmiarów Toyota pozostała autem dynamicznym. To SUV, w którym niemal natychmiast po ruszeniu zapomina się o jego gabarytach. To także zasługa napędu. Diesel potrafi się rozkręcić do 5000 obr., umożliwiając Toyocie rozpędzenie do 180 km/h. Naszym zdaniem nie ma co się zastanawiać nad wyborem silniejszej, 177-konnej jednostki. 136-konna wystarcza w zupełności. Zarzucić jej można tylko brak filtra cząstek stałych (dostępny pod koniec 2006 r.). Czyżby same zalety? Niestety nie. Sprzęgło załącza się tak gwałtownie,że kilka razy podczas testu nieomal zgasł silnik. To bardzo przeszkadzało w mieście, podobnie jak twarde zawieszenie, które na połatanych jezdniach zupełnie odbierało przyjemność z jazdy. Ponadto, co biorąc pod uwagęwielkość auta może (i powinno) dziwić, na miejscu kierowcy jest niewiele więcej miejsca na nogi niż w małym Yarisie.Ceny SUV-ów na poziomie kombi klasy średniejRadość z posiadania SUV-a mogą popsuć ceny, szczególnie gdy nabywca dotychczas jeździł autem osobowym. Najmniej kosztuje Kia, na którą i tak trzeba wyłożyć co najmniej 103 700 zł. Najdroższa jest To-yota (117 500 zł), jednak ten samochód najmniej traci na wartości. SUV-y są nie tylko modne, lecz także bardzo praktyczne i wszechstronne. RAV4 był dotychczas bestsellerem w swojej klasie w Niemczech. W naszym teście również okazał się liderem, zajmując pierwsze miejsce. Bezpieczna, wszechstronna Toyota relatywnie mało traci na wartości. Nie wyróżnia się wprawdzie niczym szczególnym, jest po prostu dobra w każdej dyscyplinie. Kia oferuje największe, dobrze wykonane auto za atrakcyjną cenę. Suzuki zrobiło duży krok od samochodu terenowego w stronę rodzinnych SUV-ów. Do nowego wizerunku nie pasuje tylko głośny silnik. Kanciasta karoseria X-Traila na pewno spodoba się fanom prawdziwych terenówek. Nissan, mimo sprawdzonej i udanej konstrukcji, zajął dopiero trzecie miejsce, co świadczy o dużym postępie w klasie SUV-ów, jaki nastąpił w ciągu ostatnich 5 lat. Spośród testowanej czwórki można wyróżnić różne "charaktery". Vitara dzięki skrzyni redukcyjnej (potocznie zwanej reduktorem) jest najbardziej terenowa, X-Trail rasowy i kanciasty, Toyota pełna temperamentu. A Kia jest "trendy".PodsumowanieCzy współczesne SUV-y to rzeczywiście jedynie "uterenowione" kombi z dużymi kołami? Nie do końca. Wbrew częstym zarzutom, że owa "terenowość" jest wyłącznie dla nadawania stylu na parkingu pod supermarketem, te samochody naprawdę sporo potrafią w terenie, jaki dla zwykłego, osobowego kombi byłby barierą nie do przebrnięcia. Poza tym SUV zapewnia lepszą widoczność, a w zimie nie będzie trzeba zakładać łańcuchów. Toyota wygrała to porównanie. Jest po prostu wszechstronnie utalentowana. Tuż za nią mocne w terenie (jedyna skrzynia biegów z przełożeniem terenowym w teście) Suzuki. Sprawdzony i kanciasty X-Trail ledwo poradził sobie z debiutującą niedawno Kią, co jeszcze kilka lat temu byłoby nie do pomyślenia. A dziś, jak widać, Koreańczycy prą do przodu w zastraszającym tempie. Gdyby jeszcze staranniej dopracowali kilka szczegółów, Sportage stałby się bardzo groźnym konkurentem.