Pół wieku temu debiutował "supersportowy" Polski Fiat 125p

Gdyby ten prototyp składał się z samego nadwozia, robiłby piorunujące wrażenie. Niestety, samochód miał też podwozie...

...które pochodziło właśnie z Polskiego Fiata 125p i było zdecydowanie za wąskie. Żółta laminatowa karoseria o szerokości 178 cm na tak blisko rozstawionych kołach wyglądała jak kurtka XXXL na chudym osobniku. Na domiar złego z tyłu wystawały wieszaki resorów piórowych, co zadawało decydujący cios świetnemu pierwszemu wrażeniu.

Polski Fiat 125p Coupe miał 430 cm długości i jedynie 132 cm wysokości. Specjalnie dla niego Dębica przygotowała 13-calowe ogumienie. Silnik pochodził z dużego Fiata, ale miał dwa gaźniki i 90 KM. Prototyp ważył jedynie 990 kg.

FSO Ogara projektowano tak, aby spełniał przepisy obowiązujące w Stanach Zjednoczonych. Niestety, koniec końców, samochód nie tylko nie trafił na rynek USA, ale nawet do produkcji, choćby małoseryjnej.

FSO Ogar zwracał uwagę reflektorami, które po wyłączeniu chowały się w nadwoziu z tworzyw sztucznych. Do bagażnika prowadziła wciąż nowatorska w 1977 r. duża tylna klapa, a obręcze kół miały 13 cali średnicy.

Ogar nie tylko bazował na płycie podłogowej Polskiego Fiata 125p, ale przejął z niego również 1,5-litrowy silnik, który w prototypie rozwijał 82 KM. Mimo ambitnych planów, pomimo pokonania 70 tys. testowych kilometrów, FSO Ogar na zawsze pozostał unikatem.

Ten samochód też miał być eksportowany do USA. I też nic z tego nie wyszło.

Polski Fiat 125p Pick-up wywodził się z wersji kombi, ale kabinę "przycięto" tak, że na przednich fotelach było mniej miejsca. Tylna szyba pochodziła z FSO Warszawy Pick-up.

W latach 80. był to jeden z niewielu pick-upów na świecie produkowanych głównie ręcznie. W 1979 r. ładowność samochodu zwiększono do 550 kg, a dwa lata później gamę uzupełniła wersja z przedłużoną o 20 cm skrzynią ładunkową, która w 1983 r. wyparła standardowy wariant.

Polskiego Fiata 125p Pick-up (a potem FSO 125p/1500 Pick-up) produkowano w niewielkich seriach, a część aut eksportowano do Francji, gdzie samochód nosił niezbyt francuską nazwę Arizona.

To ewenement na skalę światową: wersja rajdowa modelu 125p była bowiem tańsza od zwykłej, szosowej. Jak to możliwe?

Chodziło o popularyzację rajdów. Pamiętajmy, że samochód debiutował w 1983 r., kiedy w PRL kończył się stan wojenny, a perspektywy ekonomiczne rysowały się mizernie. Nie dość więc, że FSO 1500A projektowano tak, aby było tanie w zakupie i eksploatacji, to jeszcze klient płacił tylko 1/3 realnej ceny auta – resztę subsydiowały FSO i PZMot.

Rajdówkę nieoficjalnie nazywano "Bartosiem", od nazwiska ówczesnego dyrektora Działu Sportu FSO, który był największym orędownikiem tego projektu. "Bartosie" powstawały przy ul. Międzynarodowej, na warszawskiej Pradze Południe. Wyposażano je w 1,6-litrowy silnik, rozwijający nawet 110 KM, kubełkowe fotele Fusina, 4-punktowe pasy bezpieczeństwa Klippana, krośnieńskie amortyzatory i oczywiście klatkę bezpieczeństwa.

Polski Fiat 125p miał też radykalną wyścigową wersję z jednostką… V6 z Fiata 130, czyli modelu klasy wyższej. Blok silnika tego włoskiego auta pochodził zaś z samego Ferrari, więc zbudowany w 1977 r. 170-konny Polski Fiat 125p GTJ V6 miał naprawdę szlachetne geny. Niestety, tuż po sezonie 1977 samochód rozebrano.