Maluchy po francusku - Citroen C3 kontra Peugeot 208 i Renault Clio

b) O, super, założę do tego pasujące spodnie!

Dziś zwracamy się przede wszystkim do miłośników motoryzacji, którzy wybraliby odpowiedź „b”. Ludzi, którzy są otwarci na nowe doznania, choć niekoniecznie muszą być frankofilami. Pewne zamiłowanie do motoryzacji znad Sekwany może być jednak pomocne.

Cieszy to, że francuskie samochody są znów różnorodne jak dawniej: Renault R5 czy Peugeot 205 wiele lat temu dały wspaniały przykład tego, jak można połączyć wdzięk, sportowego ducha i pięcioro drzwi w flakonie perfumowym na kołach. Tę magię roztacza także nowe C3, które ze swoim oryginalnym przodem i bocznymi ochraniaczami rozpyla „to coś”. Pięknie, ale co ten czaruś potrafi w porównaniu ze swoimi krajanami? Przecież Peugeot 208 i Renault Clio też nie uchodzą za kopciuszki.

Seksapil to jedno, a funkcjonalność – drugie. Dlatego trójkę naszych modnych trendsetterów czeka teraz ciężka próba w starciu z codziennym użytkowaniem. C3 ma 4 metry długości, czym idealnie wpasowuje się w ramy klasy miejskiej. Ale dlaczego zapewnia tak kiepską widoczność? Szerokie tylne słupki można do pewnego stopnia przełknąć tylko przy wsparciu czujników parkowania. Znacznie trudniej wybaczyć ciasną kanapę.

Z przodu mamy w Citroënie więcej miejsca. Półokrągłe nawiewy i cyfry na skali prędkościomierza budzą skojarzenia z latami 60., a zamiast czerwonych pasków można mieć też materiałowe wykończenie. W koreańskich autach nie znajdziecie aż 3 wystrojów wnętrza, ale też nie mają tak miękkich foteli. Niestety, dłuższe siedzenie na nich powoduje raczej dyskomfort niż odprężenie.

Citroen C3 korzysta z tych samych podzespołów technicznych, co Peugeot. Trzycylindrowemu silnikowi towarzyszy podczas wkręcania się na obroty blaszany gang, ale 110 KM zapewnia żwawą dynamikę, a spalanie zamyka się w 6 l/100 km. Napęd nie wymaga częstego sięgania do lewarka biegów, elastyczność jest godna pochwały, i to mimo zastosowania 5-stopniowej skrzyni. Taka charakterystyka pasuje do miękko zestrojonego zawieszenia – nareszcie mamy do czynienia z autem gotowym na miejskie dziury w asfalcie, a nie z twardym jak deska pseudosportowcem. To dobra wiadomość.

Mimo tych samych korzeni technicznych koncernowy brat – 208 – jest ulepiony z trochę innej gliny. Na kanapie z tyłu wygospodarowano więcej miejsca dla pasażerów. Zawieszenie zapewnia nieco lepszy kompromis między rozpieszczaniem a duchem GTI, który wobec tak mocnych silników jest dobrym skojarzeniem. Szczypta sportowości tkwi także w układzie kierowniczym: jak w innych Peugeotach również tu małą kierownicę umieszczono nietypowo nisko, w zależności od wzrostu kierowcy wieniec może niestety zasłaniać część zegarów. Przed zakupem trzeba to koniecznie sprawdzić, żeby potem nie prowadzić w niewygodnej pozycji. Tak czy inaczej, Peugeot robi wrażenie posłusznego samochodu. W przeciwieństwie do C3 układ kierowniczy wymaga tu silniejszej ręki, pewniejszego chwytu kierownicy, ale nagradza to bardziej harmonijnymi, przewidywalnymi reakcjami.

Mniej radości w 208 sprawia duży system informacyjno-multimedialny. Zamiast fizycznych przycisków są tylko pola dotykowe, struktura menu jest nieco zagmatwana, reakcje opóźnione. Ten monitor robi świetną reklamę dla prostszych urządzeń. Podobnie jak system R-Link w Renault: czy on chce tylko ładnie wyglądać, czy powinien też wspierać kierowcę?

Na konsoli środkowej atrakcyjnie zrobione Clio przesadza z designem, który je tak korzystnie wyróżnia. Umiarkowany entuzjazm budzi też jakość wykończenia. Pod tym względem twórcy całej trójki powinni przestudiować wnętrze nowego Hyundaia i20 – tak się dzisiaj robi szykowne małe auta.

W Clio miło zaskakuje to, że pod designerską otoczką tkwi zadziwiająco normalny samochód. Kierownica ma duży zakres regulacji, fotele pasują osobom każdego wzrostu. No to ruszamy! Układ kierowniczy budzi zaufanie, a zawieszenie z krótkim skokiem mogłoby uchodzić za sportowe – podobnie jak dająca się pewnie przełączać 6-stopniowa skrzynia biegów. Jedyny 4-cylindrowy silnik w tej stawce brzmi w uszach przeciwników 3-cylindrowców jak upragniona zapomniana melodia, ale mimo takiej samej pojemności zużywa o litr więcej benzyny niż konkurenci.

O ile wskazanie zwycięzcy porównania rezerwujemy sobie, o tyle wybór auta do codziennej jazdy będzie w znacznej mierze kwestią gustu. Nie dość, że mamy do czynienia z różnorodną drużyną, to na dodatek każde z testowanych aut dysponuje pokaźną listą wyposażenia. Szczególnie Citroën mocno się pod tym względem wyróżnia, bo poza czysto funkcjonalnymi rzeczami można w nim wybierać spośród licznych wariantów wykończenia kabiny i karoserii.

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - wyniki pomiarów drogowych (oceniane)

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - dane techniczne (nieoceniane, za wyjątkiem pojemności bagażników)

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - wyposażenie i ceny opcji (oceniane)

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - ceny, gwarancja, przeglądy (oceniane)

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - wymiary kabin (oceniane)

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - punkty i klasyfikacja

Citroen C3 1.2 kontra Peugeot 208 1.2 i Renault Clio 1.2 - to podium ma sens

Nie zawsze łatwo można uzasadnić punktację w porównaniach, ale tym razem się uda. W Clio jest najmniej gadżeciarstwa, a najwięcej dbałości o rdzenne cechy samochodu. Citroën okazał się najciaśniejszy z tyłu, a obsługa instrumentów Peugeota wymaga postawienia kilku zasad ergonomii na głowie. Niemniej naszym zdaniem Citroënowi należy się wysoka, druga lokata – za odwagę. To z zapasem najbardziej wyróżniające się zewnętrznie auto w swojej klasie, szkoda tylko, że księgowym nie wystarczyło budżetu na bardziej dystyngowany kokpit. Bo, patrząc z zewnątrz, C3 spokojnie mogłoby mieć logo DS. Zapraszamy do komentowania!