System start-stop — realna pomoc czy niepotrzebny gadżet?

Obecnie systemy start-stop są już powszechne, ale ich działanie nadal budzi obawy o trwałość układów napędowych przy korzystaniu z tych systemów
Modele wyposażone w system start-stop wymagają zastosowania droższych komponentów
W zależności od modelu start-stop może zauważalnie spowolnić ruszenie, a jednocześnie przynieść minimalną oszczędność paliwa
Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onetu

Założenie jest dobre. Skoro samochód stoi, czekając np. na zmianę świateł, to po co ma zużywać cenne paliwo. Z tego założenia właśnie wyszli producenci aut, którzy już kilkanaście lat temu zaczęli stosować układy wyłączające silnik po zatrzymaniu pojazdu. Sama idea działania tego typu rozwiązań jest prosta. W chwili naciśnięcia pedału sprzęgła (auta z przekładniami manualnymi) lub zwolnienia pedału hamulca bądź naciśnięciu pedału gazu (modele ze skrzyniami automatycznymi) silnik ponownie włącza się, umożliwiając dalszą jazdę. Ale jak wiadomo, diabeł tkwi w szczegółach.

System start-stop wymaga wzmocnionych (czytaj droższych) komponentów

Zacznijmy od tego, że auta z systemami start-stop wymagają zastosowania podzespołów przystosowanych do większych obciążeń, m.in. wzmocnionego rozrusznika, wydajniejszego alternatora, akumulatora odpornego na tzw. pracę cykliczną, głębokie rozładowanie, ale też układów elektronicznych, które będą kontrolowały zużycie energii elektrycznej w aucie. Już to sprawia, że auta ze start-stopem bywają droższe w eksploatacji, bo oznaczają konieczność stosowania kosztowniejszych akumulatorów. Musi to być bateria dokładnie taka, jaką zalecają producenci aut, a ci wskazują na akumulatory w technologii AGM lub EFB. Do tego dochodzą wzmocnione rozruszniki kosztujące nawet 2-3 razy więcej niż standardowe, a także bardzo drogie alternatory, głównie w samochodach z rozbudowaną elektroniką i funkcją rekuperacji energii.

Dalsza część tekstu pod materiałem wideo:

Auta bez ściemy - Alpine A110 GT. Prawdziwe gran turismo dla tych. co mają benzynę we krwi

System start-stop przeważnie spowalnia ruszanie

Ale powodem, dla którego wielu kierowców natychmiast dezaktywuje funkcję start-stop po uruchomieniu silnika, jest wyraźne opóźnienie przy ruszaniu, gdy system działa. Potwierdzają to m.in. testy, podczas których mierzono czas przyspieszenia od 0 do 20 km/h z aktywnym systemem start-stop i po jego wyłączeniu. Okazuje się, że wszystko zależy nawet nie tyle od producenta, ile od samego modelu. Przykładowo w Maździe CX-3 Skyactiv D start-stop opóźnia osiągnięcie prędkości 20 km/h o 1,61 s (3,15 s ze start-stop i 1,54 s przy wyłączonym systemie), a w Mercedesie GLC 250 4Matic jedynie o 0,08 s (1,71 s vs 1,63 s). Potwierdzeniem powyższej tezy jest Mercedes S 400 4Matic, w którym system wyłączający silnik spowalnia przyspieszenie już o 0,51 s (2,17 sekundy z włączonym i 1,66 sekundy z wyłączonym systemem). Co ciekawe, nawet w sportowym Porsche 911 Carrera system spowalnia ruszanie o 0,28 sekundy.

System start-stop — niewielka oszczędność paliwa

Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze kwestia oszczędności. Okazuje się, że system start-stop wcale nie musi przynosić korzyści finansowych. Podczas testu przeprowadzonego w mieście na trasie o długości ok. 50 km Passat 2.0 TDI przy włączonym systemie start-stop był oszczędniejszy niż po jego dezaktywowaniu o zaledwie 0,1 l/100 km. Przyznajmy szczerze, różnica jest niezauważalna. Inne modele, m.in. Peugeot 308 CC 1.6 e-HDi, Mazda 5 2.0 iStop, Opel Astra 2.0 CDTi, BMW X3 xDrive35i, przy włączonym start-stopie pozwalają zaoszczędzić od ok. 0,6 do ok. 0,8 l/100 km. Największą korzyść z działania systemu odczują właściciele audi A6 3.0 TFSI quattro — 1,73 l/100 km.