Tylko nie mów o nich "małe" - Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2

Ale zaraz... Przecież jeszcze nie zdradziliśmy, za czym dokładnie się wstawiamy. Pozwólcie zatem: Mazda 2 Skyactiv-G M Hybrid, Hyundai i20 1.0 T-GDI 48 V Hybrid i Opel Corsa 1.2 DI Turbo. Ci przedstawiciele ligi małych aut nie muszą się przed nikim ani niczym wstydzić...

Dalszy ciąg artykułu pod materiałem wideo

Czy aby na pewno? Może nie zdradzajmy wszystkiego na początku. Powiedzmy, że ta pewność siebie dotyczy przynajmniej wyglądu, bo walorami praktycznymi i dynamicznymi dopiero się przecież zajmiemy. „Japonka” po lekkim liftingu w zeszłym roku przekonuje jeszcze wyższą elegancją oraz posługuje się szczególnym rozwiązaniem, by zredukować spalanie: ma 22,5-woltową sieć pokładową oraz wielki kondensator zamiast akumulatora, w którym gromadzi odzyskaną energię.

Przeczytaj też:

• A może inna kombinacja aut segmentu B?
• Crossover czy kompakt? Zobacz porównanie 6 par samochodów

Hyundai w tym samym celu montuje w nowym i20 napędzany paskiem rozrusznik-generator. Tutaj jednak układ miękkiej hybrydy pracuje pod ponaddwukrotnie wyższym napięciem. Do tego sprzęgło w skrzyni biegów jest sterowane elektronicznie i działa trochę jak wolne koło w Syrenach, Wartburgach i Trabantach – bardzo ciekawe rozwiązanie, chociaż utrzymanie płynności jazdy wymaga wprawy.

Opel stosuje jeszcze inny przepis: po prostu trzy cylindry z turbo bez hybrydowych dodatków oszczędzających, wymagających podwyższonego napięcia. A to w pierwszej kolejności pozwala oszczędzić koszty i kilogramy. Czy jednak taka mniej zaawansowana technika wystarczy, by pokonać azjatyckich rywali z elektrowsparciem, i co poza tym potrafi ta trójka maluchów, wyjaśni nasze porównanie na tej i kolejnych stronach. Na razie zdradzimy wam, że nudno na pewno nie będzie.

Mazda 2 1.5 Skyactiv-G M Hybrid

Wyobraź sobie, że przeprowadzasz face lifting i prawie nikt tego nie zauważa. Właśnie taki los spotkał Mazdę 2 w zeszłym roku. Ale nie jest to powód do zmartwień. Mała Mazda po prostu już przed modernizacją wyglądała świetnie. Teraz doszły seryjne Reflektory LED i nowy wygląd tyłu. Ładnie – to nam się podoba!

To samo można powiedzieć o sportowo-minimalistycznym kokpicie z centralnie umieszczonym pokrętłem wielofunkcyjnym oraz o nowych systemach asystujących. Niezbyt fajne są za to drobne fotele przednie z krótkimi siedziskami, jak i mierna przestronność z tyłu. Mierzący powyżej 180 cm pasażer będzie wygniatał zagłębienie w podsufitce, a jeżeli przed nim usiądzie rosły kierowca, to na tylnej kanapie trudno będzie w ogóle zająć miejsce.

Naprawdę zrelaksowany jest 90-konny silnik. Pozbawione doładowania 4-cylindrowe 1.5 w porównaniu z rywalami wydaje się stłumione, choć rozwija moc równomiernie i bez drgań. 22,5-woltowa sieć pokładowa z rozrusznikiem-generatorem czyni działanie systemu start-stop aksamitnie miękkim, gromadzi energię z hamowania w kondensatorze i wykorzystuje ją na potrzeby elektrycznych odbiorników lub do wspierania napędu benzynowego. Jest wysiłek, jest nagroda: z wynikiem 5,7 l/100 km Mazda okazała się najoszczędniejsza w naszym teście spalania. Twarde zawieszenie wciąż, niestety, daje mało radości na pofalowanej drodze.

Opel Corsa 1.2 DI Turbo

Mała dawka francuskości dobrze Corsie zrobiła. I nie mamy tu na myśli tych wszystkich znaczków Peugeota w małym Oplu, lecz ożywionego ducha i śmiały temperament. 1,2-litrowy silnik co prawda brzmieniem wyraźnie daje znać o swoich 3 cylindrach, ale dzięki 100 KM wprowadza sporo życia do tego wozu, a to też z racji krótkich przełożeń.

Szkoda tylko, że gałka jest taka masywna i nie porusza się zgrabnie między niewyraźnie oddzielonymi biegami. W kokpicie każdy szybko się odnajdzie i dobrze poczuje. Fotele są wygodne i świetnie pasują, ekran jest w polu widzenia. Rozczarowuje jedynie relatywnie mała przestrzeń wsiadania między kierownicą a słupkiem B.

Mało frajdy dadzą też weekendowe wycieczki w czwórkę. Z tyłu jest nawet mniej miejsca niż w Maździe, brakuje przestrzeni na kolana i szerokości na wysokości ramion. Przynajmniej maksymalna pojemność bagażnika (1081 l) pozwoli zmieścić jedną torbę więcej niż w „2-ce” (950 l). A kto zamówi hak do wożenia rowerów, będzie mógł też pociągnąć przyczepę o masie 1200 kg – o 300 kg cięższą niż w Maździe. Zawieszenie pewnie trzyma się drogi, ale zapadnięcia asfaltu dość mocno wybijają Corsę z rytmu.

Hyundai i20 1.0 T-GDI 48 V Hybrid

Jeżeli ktoś już jest właścicielem Mazdy 2 lub Opla Corsy, to pierwszy kontakt z kabiną Hyundaia i20 wprawi go w niedowierzanie, a wizyta na tylnej kanapie – w osłupienie. Przecież to nie jest kompakt, tylko zgrabne autko klasy B, więc jakim prawem, jakim cudem jest w nim aż tyle miejsca? „Taki mały, a już tak dojrzały” – mruczą pod nosem rywale i po cichu ewakuują się na inny parking, żeby nie wstydzić się ciasnoty na swoich tylnych miejscach. Hyundai i20 oferuje najwięcej przestrzeni z przodu i z tyłu. Tutaj siedzi się jak w aucie o klasę większym niż „2-ka” i Corsa – bez dwóch zdań!

A napęd? Paskowy rozrusznik-generator łagodnie budzi silnik Hyundaia, jednak oszczędności pozostają umiarkowane. Pobudzony trzycylindrowiec zdumiewa elektronicznie regulowanym sprzęgłem z funkcją żeglowania, ale z wynikiem 6,6 l/100 km na pętli pomiarowej zużywa najwięcej paliwa. Za to komfort resorowania wypada tu najlepiej. Długie pofalowania Hyundai bez trudu wygładza, także na łatach asfaltu ten sprężyście zestrojony maluch pozostaje w miarę spokojny. Odprężającej jeździe sprzyjają wygodne fotele i uporządkowany kokpit. Układ kierowniczy i mechanizm zmiany biegów działają bez zarzutu, przyzwyczajenia wymaga za to elektronicznie sterowany pedał sprzęgła.

Wszystko (albo prawie wszystko) dałoby się zrozumieć – nawet ciasne tylne kanapy, pchające klientów w stronę zakupu droższych, większych modeli – gdyby nie pieniądze, które trzeba zapłacić za prezentowane samochody. Owszem, jedne z nich są tańsze, a inne droższe, ale czy ktoś przy zdrowych zmysłach wybierze mniejszy samochód, skoro za podobne pieniądze można już kupić auta kompaktowe? Nowe samochody drożeją i trudno tego nie zauważyć, nie zawsze można je też tak doposażyć i wyekwipować, żeby prezentowały porównywalny poziom wyposażenia. Namawiamy do racjonalnych zakupów – temu służą nasze porównania.

1. Hyundai i20 1.0 T-GDI 48 V Hybrid

Hyundai jest najszerszy, mierzy 1,78 m – to wyczarowuje więcej miejsca w środku. Stylistyka agresywna i raczej mocno ozdobna.

Hyundai, tak jak Mazda, stawia na wsparcie miękkiej hybrydy. Litrowy trzycylindrowiec rozwija 100 KM i 172 Nm. Ale on już ma turbo.

Trzeba wsiąść na tylną kanapę Hyundaia, aby uwierzyć, że to możliwe: siedzimy wygodnie jak w kompakcie! Z tyłu jest bardzo dużo miejsca, a kanapa, jak widać, znakomicie podpiera nogi. Brawa dla projektantów i20, którzy wygospodarowali tyle miejsca w kabinie.

Jedyny z podwójną podłogą, akumulator poniżej zabiera 90 l przestrzeni, co w efekcie daje do dyspozycji kufer o pojemności 262-1075 l.

Na miejscu kierowcy i20 panuje nowoczesny nastrój i wszystko zostało dobrze przemyślane. Duży i wysoko umieszczony ekran sprawdza się świetnie, nie odwraca uwagi kierowcy od sytuacji na drodze. Przyciski najważniejszych funkcji pozwalają szybko je obsługiwać. Ale żeby przyciemnić ekran, trzeba się zagłębić w dotykowe menu.

Widzicie indeks miejsca na nogi z tyłu - to ta liczba z gwiazdką? Zazwyczaj takie wartości widujemy w samochodach kompaktowych (chociaż niektóre z nich na szczęście ostatnio mocno się rozrosły i notują jeszcze lepsze wyniki). Przestronność Hyundaia robi wrażenie i na nas, i na rywalach. Tyle miejsca powinno być we współczesnym aucie segmentu B - konkurenci, uczcie się od Koreańczyków.

Plusy:

• zaskakująco dużo miejsca na tylnej kanapie
• wygodnie także na fotelu kierowcy
• udane zawieszenie
• wystarczająca dynamika napędu
• ciekawa skrzynia z opcją wolnego koła
• 5 lat gwarancji

Minusy:

• dużo techniki, która nie daje szczególnych oszczędności w spalaniu
• elektroniczne sprzęgło wymaga przyzwyczajenia

Podsumowanie:

Bardzo kompetentne auto, które przestronnością kabiny przenosi kierowcę i pasażerów do standardów klasy kompaktowej. Nie okazało się tutaj mistrzem oszczędzania paliwa, ale z pewnością nie jest to pojazd, który by palił dużo - spokojna jazda pozwala zejść ze spalaniem niżej. To już nie jest samochód typowo miejski - za dużo potrafi, żeby go tak nazwać.

Ocena: 436/600

2. Opel Corsa 1.2 DI Turbo

Corsa dzieli technikę z koncernowym bratem – Peugeotem 208 – ale ma własny styl. Wizualnie trudno znaleźć podobieństwo – super!

Typowa dla współczesnych konstrukcji budowa silnika w Oplu Corsie: trzycylindrowe 1.2 osiąga dzięki turbinie 100 KM i 205 Nm. Na średnich obrotach ciągnie podobnie do dwulitrowego silnika wolnossącego, a na niskich - jeszcze lepiej.

W Corsie z tyłu jest tak ciasno (najciaśniej w porównaniu) że Opel od razu zaprasza do przodu na nieco "kanapowe" fotele.

Bagażnik o największej w porównaniu (309-1081 l) pojemności zachęca do wyjazdów we czwórkę? Próba usadowienia się na ciasnej tylnej kanapie za wysokim kierowcą zniechęci do tego rodzaju „rodzinnych” pomysłów.

Próżno szukać w Corsie klasycznych okrągłych instrumentów, za to ekran przed kierowcą może wyświetlać różne schematy wskaźników. Ekran nawigacji został umieszczony wystarczająco wysoko, wskazania łatwo się odczytuje, bez nadmiernego rozpraszania uwagi. Często używane funkcje obsługuje się za pomocą osobnych przycisków.

Niesetety, geny Peugeota, którego samochody są dość ciasne na tylnych kanapach, odbierają komfort tylnym pasażerom Opla. Jest im najciaśniej w porównaniu - przynajmniej jeżeli mówimy o ilości miejsca na wysokości kolan.

Plusy:

• żywiołowy silnik z akceptowalnym spalaniem
• przyzwoita cena wyjściowe
• dobre fotele z przodu
• mocny i elastyczny silnik turbo

Minusy:

• ciasny tył
• drewniaste zawieszenie na kiepskich nawierzchniach
• tylko dwa lata gwarancji

Podsumowanie:

Corsa wygląda nadzwyczaj efektownie i jeżeli tylko nie wozisz dorosłych pasażerów na tylnej kanapie, nawet na krótkich dystansach, to będziesz lub będziecie zadowoleni. Przydałoby się pryzjemniej resorujące zawieszenie.

Ocena: 432/600

3. Mazda 2 1.5 Skyactiv-G M Hybrid

Nadwozie Mazdy 2 wygląda jak wytoczone z jednego kawałka i jest pozbawione efekciarskich zagrywek. Co za dobrodziejstwo!

Jedyny czterocylindrowy silnik w porównaniu i jedyny bez turbodoładowania. Mazda wyciąga z 1,5 l pojemności 90 KM i 148 Nm. Jeździ się tym bardzo fajnie, ale najwyższy bieg skrzyni jest tak długi i podcina Maździe skrzydła. Jakby ktoś się pomylił, montując koła zębate do skrzyni biegów.

Z tyłu brakuje przestrzeni i to mimo największej wysokości nadwozia. A były czasy, kiedy nawet nieduże Mazdy były z tyłu bardzo przestronne. Najwyraźniej priorytety się pozmieniały - rozstaw osi bardzo duży, a na kanapie ciasno.

Bagażnik nieduży (280-950 l), a otwór załadunku wąski, Mazda najwyraźniej zakłada głównie miejski tryb użytkowania.

Nawet jeśli jakość materiałów Mazdy mogłaby być lepsza, a na kocich łbach słychać hałasy w kokpicie, to podoba nam się miks guzików od najważniejszych funkcji i centralnego pokrętła wielofunkcyjnego. Główny ekran w dzisiejszych realiach wydaje się wręcz maleńki. Obrotomierz pośrodku przed kierowcą ucieszy miłośników klasyki.

2570 mm rozstawu osi i indeks miejsca na nogi 690 mm? Mierzymy go, odsuwając najpierw fotel kierowcy o metr od pedału hamulca, co odpowiada prowadzącemu o przeciętnym wzroście. Nie mamy pojęcia, dlaczego z tyłu w Maździe jest tak ciasno. Ale wiemy za to, że w Corsie jest jeszcze ciaśniej.

Plusy:

• równomierny rozwój mocy
• niskie spalanie
• przyjemna koncepcja obsługi
• trzy lata gwarancji

Minusy:

• ciasny tył i mały bagażnik
• mierne hamulce
• wyraźny odgłos silnika nie każdemu przypadnie do gustu
• rekordowo słaby wynik w próbie elastyczności

Podsumowanie:

Mazda 2 ma sprężyste zawieszenie, jest zwinna, poręczna, a do uszu kierowcy dociera rasowy ton silnika i odgłosy zasysanego powietrza. W mieście może to być przyjemne i rozweselające codzienną rutynę dnia, ale na trasie "dwójka" nie będzie komfortowym towarzyszem.

Ocena: 411/600

Po zestawieniu wad i zalet obu samochodów pozostała nam jeszcze typowa redakcyjna numerologia, dlatego nie obędzie się bez tabel. Zaraz poznacie wszystkie dane, które posłużyły do wydania werdyktu i wyjaśnienia kolejności na podium tego porównania.

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - wyniki pomiarów drogowych (oceniane)

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - rzeczywiste wymiary kabin (oceniane)

Ilość miejsca na nogi z tyłu mierzymy po odsunięciu oparcia fotela o metr od pedału hamulca, co odpowiada kierowcy o przeciętnym wzroście.

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - dane katalogowe (nieoceniane oprócz pojemności bagażników)

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - wyposażenie i ceny opcji (oceniane)

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - ceny, gwarancje, przeglądy (oceniane)

Brakujące elementy wyposażenia dodaje się do ceny wyjściowej testowanej wersji – cena po doposażeniu to cena punktowana. Uwaga: samochody na zdjęciach mogą różnić się wyposażeniem od tych, które przyjmujemy jako modele wyjściowe w tabeli, nawet po doposażeniu.

Hyundai i20, Opel Corsa i Mazda 2 - punkty i klasyfikacja

Testowe kontra katalogowe zużycie paliwa (różnica nie jest oceniana)

Niskie zużycie paliwa od zawsze było mocną stroną Mazdy 2 i to, jak widać, się nie zmieniło. Brawo! Wolnossący, ale doskonale zoptymalizowany pod względem ekonomiki motor czterocylindrowy okazał się znacznie oszczędniejszy od 3-cylindrowych rywali. Jednak aby za nimi nadążyć, wymaga wysokich obrotów.

Podsumowanie

Rywale Hyundaia mieli ogromne szczęście. Dlaczego? Otóż gdyby tylko i20 było w Polsce dostępne z testowanym napędem w bogatszej wersji wyposażeniowej, to po prostu zmiotłoby ich z podium niczym tornado. Druga wiadomość jest taka, że gdyby Mazda wykazała się przyzwoitą elastycznością silnika i miała mocniejsze hamulce, to wcale nie musiałaby przegrać. Corsa to przyjemna towarzyszka do miasta, ale z tyłu okazała się zaskakująco ciasna.